Na een stage van drie maanden, zijn deze week de reguliere lessen aan de kabk weer begonnen.
Maandag begonnen wij in alle vroegte (hoewel iets te laat in mijn geval) met de typografieles van Huug Schipper. Wij kregen hier de bijzonder leuke opdracht een (letterproef)boekje te ontwerpen voor de eigen letter die wij eerder voor de letterontwerplessen van Peter Verheul hadden ontworpen. Hiervoor staat een magere twee weken � hierna staat de grote, gezamelijke opdracht geplanned.
Na de opdrachtoverhandiging gingen wij over tot de presentatie van Jurriaan Booij over zijn stage in Jakarta (zie Jakarta Post). Gelijk de presentaties van de stageterugkomdag was dit een verassende en boeiende presentatie.
Tot slot hield onzer Huug een beknopt informatief spreken over een aantal basistermen uit ons vakgebied waarvan hij vind dat deze bij ons allen bekend behoren te zijn. Termen als rug
, achterplat
en Franse titel
(gevolgd door een historische anekdote) passeerden de revue.
Na deze bescheiden lezing snelde ik naar tramlijn 17. Ik had een kleine 20 minuten later namelijk een afspraak met mijn psycholoog bij Parnassia. Ik zou precies op tijd arriveren.
Het gesprek was wellicht minder productief dan eerdere gesprekken, toch was het erg positief. Mijn psycholoog leek onder de indruk van mijn prestaties van de afgelopen tijd en ziet steeds meer de voordelen die mijn conditie in mijn geval met zich meebrengen (of hoe ik beperkingen om weet te buigen tot mogelijkheden).
Met een wat dubbel gevoel vetrok ik vervolgens richting Vorm Vijf, waar ik � hoewel mijn reguliere lessen reeds aangevangen zijn � nog altijd stageloop. Op de studio trof ik een werkbespreking met daarin alle vaste werknemers, alsmede de nieuwe stagiair (die overigens in de paralelklas op de academie zit). Kijk, je concurentie is hier!
, aldus de directeur.
Uit een aangemeten conditionering schoof ik aan tafel en luisterde aandachtig. Uiteraard werd bij het onderdeel stagiair
uitsluitend de nieuwe stagiair aangesproken. Wel kreeg ik aan het eind gelegenheid mijn werkzaamheden toe te lichten. Na de werkbespreking ging iedereen aan het werk. Tenminste, iedereen behalve ik � ik ging (eindelijk) maar eens lunchen.
Na mijn Remie�lunch mat ik mijzelf een nieuwe werkplek aan; de stagiaireplek was immers reeds geconfisceerd. Ik plantte mijn draagbare computer op het (lege) bureau tegenover de stagiaireplek, knoopte deze aan het netwerk, en zette mijn werkzaamheden aan de web site voort.
Ondanks de nieuwe plek werd ik overvallen door een geval van D�j� Vu
; de directeur vroeg wederom of ik een pc kon repareren omdat het geluid ervan niet functioneerde. Het bleek om een andere pc te gaan.
Ik besloot mijn werk aan de site even door te zetten (ik zat in een groove
). Later � toen de directeur even weg was � pakte ik de pc, schoefde de kast open, drukte de geluidskaart dieper in het slot, sloot de machine aan, installeerde de geluidskaart, testte, schoefde de kast weer dicht, en legde de pc terug de plek waar ik het vandaan had gehaald.
Toen de directeur terugkeerde zat ik alweer lang breed aan de site te werken. Toen hij vroeg of ik nog naar de pc zou kunnen kijken kon hij nauwelijks geloven dat deze reeds klaar was om mee te nemen. Ik was een held
en werd � na kort overwerken � thuis afgezet.
De volgende dag begonnen wij om 13:00 uur. Toch presteerde ik laat genoeg te arriveren om de gezamelijke opdrachtoverdracht van Michel (beeld) en Gijsbert (ontwerpen) te missen. Gelukkig was er documentatie voor handen van de opdracht die luidt TOEN-NU-LATER
� precies het abstractieniveau dat je zou kunnen verwachten van de gezamelijke opdracht van een filosoof en een beeldend kunstenaar.
Zo productief als ik op mijn stage geweest was, zo contra-productief waren de uren die volgden. Toen de docenten mij � cinisch, nijgend naar retorisch � vroeger hoe het project voorderde, antwoorde ik dat wij waren aangekomen bij de bijna�plannings�fase
. Gelukkig werd de humor gewaardeerd. Bovendien toonden de twee docenten interesse in mijn nog lopende stage � iets waar ik erg van gecharmeerd was.
Niet veel later keerde ik op huis aan � lopend, het was immers geweldig weer. Weer ook om weer eens lekker te shoppen
. Deze keer deed ik de USA Sportstore aan (in tegenstelling tot de meer klassiek kledingwinkels waar ik de laatste tijd te vinden ben geweest). Na de complete collectie uitvoering bekeken en besproken te hebben verliet ik de winkel met een bescheiden twee t-shirts en hoofdband (beide van And 1) en een nieuwe Gold
basketbal (van Spalding).
Het spreekt voor zich dat de rest van de dag in het teken van straatbasketbal stond, medunkt.
Woensdag stond een les geplanned waar ik al voor mijn stage was begonnen naar uit te kijken. De les gaat namelijk een project aan van Gert Dumbar (van Studio Dumbar, o.a.): Rampenpictogrammen
� een project dat nu al internationale interesse heeft gewekt van veel verschillende soorten instanties.
Ik was wederom laat � iets dat Gert niet op prijs schijnt te stellen. In mijn geval was daar nog bijzonder weinig van te merken, maar ik was wel op tijd om hem uit te horen leggen dat er maar ��n verantwoording bestaat voor het laat arriveren in de les, en dat is het doorzakken op de voorafgaande avond. Hij zou hier later echter twee uitzonderingen op maken.
De eerste student die nog na mij binnenkwam was mijn vriend Casper. Hij werd � net als ik � neutraal ontvangen. De volgende die klas betradt werd echter geconfronteerd met een vragenvuur dat � in combinatie met de antwoorden die volgden � resulteerde in de benoeming van Hilfe
. De laatste die binnenkwam (iedereen was inmiddels aan het werk) kwam met het verhaal dat hij klompen moest zagen voor zijn vriendin. Gert was danig onder de indruk van dit verhaal, maakte aan de klas bekend dat hij dit het beste verhaal dat hij in al die jaren over de hele wereld gehoord had, kuste de persoon in kwestie op de wang, en feliciteerde hem met de prijs die inhoudt dat hij voortaan zo laat mag komen als hij wil.
De les stond verder � gelukkig � in het teken van het project: er werd uitgebreidt ingegaan op de internationale interesse in het project, de positie van het project binnen de opleiding, en het uigebreidde onderzoek � en verder werk � dat reeds is verricht door de paralelklas alsmede andere groepen die aan het project deelnemen.
Zelf hebben wij nog uren � zonder begeleiding � aan het project gewerkt, tot deze zodanig in meligheid was vervallen dat er moeilijk van enige vorm van werk anders dan gekkenwerk gesproken kon worden. De drang om huiswaards te keren bleef echter minder groot dan de voorgaande dagen. Niet in de laatste plaats omdat het weer wederom compleet was omgeslagen.
Toen ik rond een uur of vijf thuiskwam was ik zodanig vermoeid dat ik mijn bed indook. Na een paar keer van m�n slaap gehouden te zijn verloor ik rond zes uur toch echt het bewustzijn. Ik zou die avond, nacht, en ochtend een paar keer even wakker zijn, maar verder tot de volgende wekker doorslapen. Zo�n 15 uur in totaal.
Nog immer vermoeid (vreemd genoeg), ving ik vandaag de oude vertrouwde letterontwerples van Peter Verheul aan. Hier werkte ik verder aan mijn letterkindje: de Ligatureluurs
. Het was een typische Peter�les: individuele besprekingen die in de specifieke gevallen van Nils, Jurriaan en ondergetekende gevuld waren van sarcastische ironie. (En dat ligt niet alleen aan ons.)
Na deze enerverende les werden wij getrakteerd op het nieuwste dat er een les kunstgeschiedenis zou aanvangen � drie�neenhalfuur later. (Dit zal vanaf volgende week gelukkig worden gereduceerd tot ��n uur.)
Ondanks de wachttijd � en de consequentie dat ik die dag niet naar mijn werk zou gaan zoals ik geplanned had � had ik deze les niet willen missen. Het thema was Earth Art/Earthworks
en kunstenaars als Christo & Jeanne-Claude kwamen aan bot. Mijn PowerBook � in combinatie met de strategisch geplaatste Airports en Google Image Search � boodt uitkomst voor ondersteunend beeldmateriaal.
Morgen volgt alweer de laatste les van de eerste lesweek: ontwerpen van Petr van Blokland. Voor zover ik begrepen heb zullen wij ons in deze les concentreren op het bouwen van een web site binnen zijn eigen gebrouwde cms. Ik had hier eerder (toen de paralelklas hiermee bezig was en ik net met mijn stage begon) al mee gespeeld en liep tegen een aantal problemen aan (op het gebied van web standaarden en semantiek) die ik waarschijnlijk zal adresseren i.p.v. het standardprogramma (aangezien ik niet bepaald nieuw ben met het fenomeen xml) � uiteraard zal ik dit uitvoerig bespreken met Petr.
�s-Avonds viert Elfje haar twee�ntwintigste verjaardag. Als ik me niet te verrot voel zal ik zeker van de partij zijn.
ACJ