Vandaag zou de grote, gezamelijke opdracht
� die als voorbereiding voor het eindexamen moet gelden � worden uitgerijkt. Alle studenten werden om 13:00 op de academie verwacht.
Wederom presteerde ik het om wat laat te arriveren. Tijdens het kleine stukje lopen van het station naar de academie, werd ik gebeld door ��n van mijn medestudenten met de mededeling dat iedereen inmiddels in colonne richting uitgang marcheerde. De boodschap was helder: doorlopen!
Ik schatte in dat ik op mijn huidige tempo het peloton onderweg zou treffen. Toen ik de academie passeerde herkende ik zowel twee van mijn docenten als het gros van mijn klasgenoten. Wederom maakte ik een schatting � dit keer dat ik met mijn ��twat opgeschoefde pas bij de groep zou aansluiten v��r het (mij nog onbekende) einddoel bereikt zou worden.
Mijn timing zou deze middag perfect blijken toen ik precies tussen de laatste student en de laatste d�cent de tourbus in zou stappen die even verderop geparkeerd stond.
Ik was niet bijzonder gecharmeerd van deze onverwachte actie, daar ik te kampen heb met een met reizen geconditioneerde paniekstoornis die als appendix van een eerdere depressie dienst doet. Aan de andere kant heb ik de laatste tijd een wat rebelse houding ten opzichte van deze conditie �n gaat het de laatste tijd eigenlijk ook beter/goed. Bovendien was er iets
� ik had zo�n gevoel dat we niet heel ver zouden afreizen.
Wederom bleek mijn inschatting bijzonder treffend: na een korte inleiding van ��n der docenten (Huug), vertrok de tourbus om vervolgens � na slechts enkele meters te hebben afgelegt � weer te stoppen. Dezelfde docent kondigde het eind van de excursie
aan en verzocht iedereen zich richting academie te verplaatsen.
En zo geschiedde het.
Aangekomen in ons vertrouwde klaslokaal werden wij verwelkomt door twee bekende gezichten, waarvan ��n � specifiek voor ons � bekender dan de ander: Petr van Blokland en Marcel van Eeden. Petr zat achter een latop � met daaraan gekoppelt beamer � en Marcel zat op een tafel, alsof hij zou gaan toelichten hetgeen Petr zou laten zien.
Opnieuw bleek mijn
ACJ