- Literatuur in de reader
symptomen en klachten van adhd
en het artikelNa de diagnose
. - De folder van Impuls.
[Hrm� Comic Sans]
ADHD, doe er wat mee!
Vanavond heb ik de Introductiecursus adhd bij volwassenen bijgewoont. Over de precieze gang van zaken kan ik niet teveel zeggen uit respect voor de andere deelnemers (dit is tevens ��n van de omgangregels). Wel kan ik iets zeggen over mijn eigen ervaring van het geheel.
Naar aanleiding van een eerder gesprek met mijn psycholoog heb ik besloten mij op te geven voor deze introductiecursus die bestaat uit vier bijeenkomsten en die wordt geleidt door mijn persoonlijke behandelaar. De tijd en plaats zijn uiterst gunstig; van 18:30 tot 20:30 en in het gebouw van het mch, wat zich enkele minuten lopen van mijn huis bevind.
Voorafgaande deze avond, echter, zag ik licht op tegen deze eerste bijeenkomst; niet zo zeer het Ding an sich, alswel de nervositeit die ik ervoer alsmede de angst voor de mogelijkheid dat dit doorslaat in paniek (angst
is het kernwoord hier) was waarmee ik � vrij letterlijk � mee in de maag zat.
Wederom heb ik gewijgerd voor deze (zelfopgelegde) beperking te zwichten. Ik wist uit ervaring dat dit de nodige energie zou kosten, maar dat dit zich waarschijnlijk dubbel�en�dwars terug zou betalen. Ik vertrok een ruimte tien minuten vantevoren � met neutrale moed in de schoenen (wel hele mooie; Andrea Santoni�s) � van huis, waar ik de hele dag had gebivakkeerd. (Ja, spijbelaar
, ja.)
Ik was de eerste aanwezige; iets dat ik tot nog toe zelden of nooit heb meegmaakt. Daar moet wel bij gezegt worden dat dit ook de eerste keer was dat ik met een groep offici�le adhd-ers
te maken had, �n ik had een hele dag de tijd om een afstand die in enkele minuten te lopen is te overbruggen.
Toen de groep een soort van compleet was (er zou een halfuur later nog iemand arriveren) begonnen � na een korte inleiding van de begeleidend psycholoog � met een korte kennismakingsronde. Hierbij werd van groepjes van twee gevraagd de ander een serie vragen te stellen en deze informatie vervolgens te gebruiken om de ander voor te stellen aan de rest van de groep. Aangezien ��n van de deelnemers op dat moment nog niet gearriveerd was, werd ik gevraagd mijzelf te presenteren. Ik merkte op dat ik dat wel gewent was.
Zoals gezegt, kan (en wil) ik mij niet uitlaten over een ieder van de deelnemers buiten mijzelf. Ik zal bij ook hier dus beperken tot mijn eigen invullingen van de voorgelegde vraagstukken (en � in beknopte verwoording � mijn presentatie daarvan).
Alexander Christiaan Jacob, maar noem me vooral
Sander.
de molenmet angst- en depressie(/distym)klachten. Kon me daar niet in vinden. Uiteindelijke diagnose: adhd.
Na de kennismakingsronde (waarin de laatste deelnemer inmiddels gearriveerd was), volgde de welbekende C8H10N4O2 + C10H14N2 pauze. Toen ik gevraagd werd mee naar buiten te gaan om een sigaret te nuttigen antwoordde ik dat ik reeds gestopt ben met roken, maar niet met gezelligheid, en ging dus mee.
De tweede helft van de bijeenkomst begon met voorlichting over acceptatie van een begeleidend arts i.o. die tevens aanwezig was. Ook hierbij werd de hele groep afgegaan voor een persoonlijk duit in het zakje. Dit gebeuren leidde tot veel interactie. Interactie die bijzonder interesant, integer, en eerlijk van aard was, maar juist daarom ook interactie waar ik niet in detail op in zal gaan. Het enige dat ik er nog over kwijt wil is dat ik denk met zekerheid te kunnen vaststellen dat een ieder er op zijn of haar eigen manier iets aan gehad heeft.
(Tijdens deze enerverende discussies had ik trouwens een kort intermezzo met het koffielepeltje waar ik sinds de pauze op had zitten kauwen � er stond weer eens 22
op.)
Wat nog restte was de uiteenzetting van de huiswerkopdracht voor de tweede bijeenkomst. De opdracht is tweeledig:
symptomen en klachten van adhden het artikel
Na de diagnose.
[Hrm� Comic Sans]Ik heb een zeer positief gevoel aan deze avond overgehouden en kijk uit naar de volgende. Ik vond de mensen waarmee ik de avond bij heb bijgewoont in deze eerste ontmoeting erg prettig in de omgang en aan mijn verwachting is i.i.g. d�ze keer ruim voldaan.
ACJ1 comments so far.
Geachte lezer dezes,
Dat kinderen ADHD hebben is bekend. Volwassenen kunnen dat ook hebben. Over ADHD is al heel veel geschreven, al stuit menig gezin nog steeds op onbegrip. Zelf heb ik vijf jaar met 150 kinderen gewerkt die o.a. ADHD hadden. Het meest bleef ik stilstaan bij de problemen waar de ouders en overige familieleden mee te kampen hadden. Toen ik na een ernstig ongeluk met blijvende invaliditeit niet meer kon werken, schreef ik een boek over die gezinnen.
"Ik wilde alleen maar rust" ISBN 90807144-1-0 Uitgeverij Bergboek/Kirja www.Kirjaboek.nl
Uit een van die verhalen kwam een nadere kijk op een gezin, waarvan zowel de moeder als de zoon meer wilden vertellen. Eens de andere kant belichten en enkele jaren dit gezin volgen.
"De sleutelmensen" ISBN 90-77668-46-2 Uitgeverij Bergboek/Kirja www.kirjaboek.nl
Mocht u, om een indruk te krijgen wat de boeken voor belang hebben, zoeken op Google op Genoveva Hopman, dan ziet u enkele pagina's lang vermeld, welke instanties de boeken op hun websites hebben overgenomen. Graag zou ik aandacht vragen voor de boeken, omdat juist de gezinnen achter de voordeur van ADHD-kinderen hier zoveel steun en herkenning in vinden. Een vermelding op uw website zou daarmee kunnen helpen. Met dank voor uw aandacht.
Genoveva Hopman Rembrandtlaan 102 7606 GP Almelo ghopman@planet.nl
Posted by: Hopman on October 3, 2007, at 21:18