Vandaag zou wederom de laatste dag van mijn stage bij vormvijf zijn, het ziet er echter naar uit dat ik ook komende maandag weer gewoon van de partij ben.
Ik zou deze dag gebruiken om aan de html-versie van de vormvijf web site te werken, en zo begon ik dan ook. Na een aantal uren, echter, werd ik door mijn stagebegeleider ingelicht dat de directeur mij later bij zich zou roepen om wederom voor te leggen de stage te verlengen.
Ik had dit enigzins verwacht, acht het een grote eer, en wil ook niets liever, maar tegelijk rees mij dat ik mijn academielessen (die de maandag erop weer zouden beginnen) er niet onder wil laten leiden. Ik bedacht snel een compromis.
Toen de directeur mij bij zich vroeg en de reeds bekende vraag voorlegde, stelde ik voor thuis verder te werken en naar de studio te komen wanneer de tijd dit toelaat � dit in verband met mijn studie. Hij antwoordde dat mijn studie voorgaat en dat hij mijn plan een goede vond.
Na dit uiterst korte gesprek (een stuk korter dan de fuctioneringsgesprekken die eerder waren gevoerd met de vaste medewerkers) ging ik verder met het werken aan de site, maar maakte ook tijd vrij om foto�s te maken van de studio, en om de pc van de directeur te repareren. (Het geluid hiervan deed het niet.)
Toen ik de geluidskaart van de pc niet aan de praat kreeg (het lag niet aan de boksen), stelde ik voor thuis een aantal geluidskaarten op te halen. De directeur stelde op zijn beurt voor mij even heen en weer te rijden. Dit leek mij een goed plan.
Onderweg spraken wij over het vak, de richting die het opgaat en daarmee verbonden onze repectievelijke toekomst. Ik ontving daarbij een aantal grote complimenten over mijn vermeende ontwerpintelligentie en vermogen tot samenbrengen van verschillende disciplines. Ik gaf aan dat dit laatste precies de richting is die ik nastreef. Zeg dat dan gelijk. Dan had ik dat hele verhaal niet hoeven houden
, antwoordde de directeur grappend.
Drie (oude) geluidskaarten rijker, keerden wij terug op de studio. Tot mijn grote verbazing stond er ACJ
op ��n van de geluidkaarten geprint (ik had dit in al de jaren dat het in mijn bezit was nooit opgemerkt), in gouden letters. Het was echter ��n van de overige geluidkaarten die ik inbouwde en daarmee het geluid van de pc weer aan de praat kreeg.
Na dit technische intermezzo keerde ik terug naar mijn werkplek. Wederom niet voor de laatste keer.
ACJ