Gistermiddag nam ik deel aan de vierde in de reeks van zeven groepssessies Paniekmanagement van PsyQ. De meest heftige in de reeks tot nog toe, daar we fysieke kenmerken van paniek gingen oproepen om dit vervolgens te koppelen aan het paniekthema en uiteindelijk weer terug te schakelen naar het controlethema.
Paniek kent 14 fysieke kenmerken. Hiervan gingen wij er 5 � die veel voorkomen en relatief makkelijk te simuleren zijn � oproepen om te kijken welke sensatie(s) voor wie het sterkst wordt geassocieerd met paniek. Dit hield in 15 seconden rustig nee
schudden; 15 seconden met het hoofd tussen de benen hangen; 30 seconden rennen op de plaats; 30 seconden adem inhouden; en � last, but not least � 30 seconden hyperventileren.
Ja, inderdaad, express hyperventileren.
Hoewel ieder zijn of haar eigen nummer ��n had, vond niemand het hyperventileren leuk. Begrijpelijk; zelfs door mensen die niet een paniekstoornis hebben wordt het over het algemeen als onaangenaam ervaren. Hyperventileren was mijn persoonlijke nummer ��n � helaas, want dat betekend dat ik dit moest gaan gebruiken bij het oproepen van mijn paniekthema en dus regelmatig moet herhalen.
De eerste keer inoefenen gebeurde terplekke. Ik moest dus opnieuw 30 seconden hyperventileren en direct daarop volgend mijn paniekthema oproepen. Dit was ongeveer het meest onaangename dat ik mij kon voorstellen, maar toen ik er weer uit kwam (door over te schakelen naar het controlethema) en mij gevraagd werd wat ik voelde zei ik: het klinkt misschien raar, maar ik vind het onwijs gaaf
.
Meer dan ooit was ik mij namelijk bewust van een aantal specifieke sensaties � mijn handen beefden, mijn gezicht tintelde, mijn benen voelde zwaar, ik was wat licht in mijn hoofd, etc. � zonder er echt bang voor te zijn (door de context). Logischerwijs volgt dan de vraag waarom ik er in een andere situatie wel bang voor zou zijn � het muntje begon te vallen.
Met gepaste trots traden we na de sessie naar buiten. Hoewel ik erg moe was, voelde ik me super. Ik besloot mijzelf nog eens extra te verwennen door een fles Glenfiddich Gran Reserva 21 Year Old aan te schaffen.
Toen ik thuis kwam werd me gevraagd of ik mee de stad inging. Ik gaf aan dat ik daar net vandaan kwam en bovendien erg moe was, maar na wat aandringen trok ik mijn schoenen weer aan. Na wat winkel-in-winkel-uit-gekeutel belandden we bij Oger � in eerste instantie omdat ik een paar schoenen in de etalge wou laten zien, maar voor ik het wist was ik een creatie van mr. Oger aan het passen.
Er werd mij toegefluisterd dat ik het voor mijn verjaardag mocht hebben. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen. De pijpen van de pantalon moeten worden afgewerkt en daarom kan ik het pas volgende week donderdag ophalen. Iets om naar uit te zien na de panieksessie die wederom heftig schijnt te worden.
ACJ0 comments so far.